Het keur: een jubileumverrassing wordt wijkpaard
Het Keur:
Hoe het begon
1947 : huwelijksjubilarissen
Voor de gouden huwelijksjubilarissen Jan Peersman en Maria Claessens moet de zomerse zaterdag van 2 augustus 1947 een dag zijn geweest om nooit meer te vergeten. Een lokaal feestcomité had samen met de familie een feest van formaat georganiseerd.
Als klap op de vuurpijl kwam een spiksplinternieuw Ros Beiaard hen op hun thuisadres aan de Mechelse Steenweg zijn persoonlijke wensen aanbieden. Nadien trokken jubilarissen en Ros door de straten van het Keur.
Elke kermis zijn ommegang
Gedragen door het succes van deze eerste uitgave kreeg het ‘Peird van ’t Keur’ vanaf dan een eigen jaarlijkse uitgaansdag, de dinsdag van Keur Kermis in augustus. Bij de traditionele rondgang hoorde steevast een persoonlijke groet aan de oudste inwoner.
Vier olijke huppelpaardjes en muziekmaatschappijen uit Dendermonde maakten de feestvreugde compleet.
Voor de afwerking met feestkleden wordt doorgaans een beroep gedaan op de dames van het organiserende gezelschap.
Nooit overschreed dit paard de grenzen van zijn wijkterritorium. Het zorgde nog tientallen jaren voor ambiance op tal van feestelijkheden en vieringen naast zijn rondgang op de jaarlijkse kermis.
Het was schrijnwerker Jozef Impens die al zijn technische kunnen in het eerste ‘feestpaard’ stak.
Voor het maken van het zinken hoofd recycleerde hij een gevelplaat van een (o, ironie!) Dendermondse paardenslachterij.
Op de houten romp monteerde hij vier geharnaste poppen met beweegbare hoofden. Een rood kleed met diverse wapenschilden zorgde voor de afwerking.
Twee ploegen van vier pijnders in wit uniform wisselden elkaar af. Elke drager torste een gewicht van 70 kilo.
Een nieuw paard èn reus
In 1985 had het oorspronkelijke hoofd zijn beste tijd gehad en werd het vervangen door een exemplaar in papier-maché. Het was 2,70 meter hoog, 3,70 meter lang en 1,40 meter breed.
Vanaf 1989 kreeg het gezelschap van reus Dos Callos, geïnspireerd op volkszanger Freddy Bertin.
Paard op stal
Aanvankelijk werd het gestald in het bedrijfsgebouw van vader en zoon Jozef en Pierre Verhelst, stuwende krachten achter en belangrijke sponsors van het feestcomité. Sedert 1978 was het te gast in meubelmagazijn De Vreese op de Mechelse Steenweg. Na de laatste ommegang ging het onderstel verloren, de vier geharnaste poppen bleven bewaard.
