Geschiedenis van van de Rosse Buurten stoet
Intro:
OVERAL PAARDEN
Het symptoom van de Dendermondse ‘paardenziekte’ is geen exclusiviteit van Dendermonde centrum.
.jpg)
Foto: Ros Beiaard,
de stamvader aller paarden
Ook in de deelgemeenten duiken vanaf de 19de eeuw eigen paarden op.
Deze figureren in heuse stoeten die op touw worden gezet door gemotiveerde vriendenkringen die daar hun vrije tijd in investeren.
Meestal zijn paard en stoet verbonden aan een café, en zien ze het licht ter gelegenheid van kermissen of andere gelegenheden.
Vaak wordt de fakkel doorgegeven van generatie op generatie, met telkens weer dappere initiatiefnemers en comités die de traditie in eer houden.
Het standaard instrumentarium van deze paarden bestaat doorgaans uit een ijzeren onderstel en een houten romp.
Het maken van het hoofd wordt toevertrouwd aan een getalenteerde lokale kunstenaar.
Voor de afwerking met feestkleden wordt doorgaans een beroep gedaan op de dames van het organiserende gezelschap.
Zijn de heemskinderen geen poppen maar echte jongens, dan kiest men de heemskinderen uit eigen rangen.
Voor de sponsoring kijkt men in de richting van goede zielen uit de vrije beroepen.
Voor de allereerste keer worden de wijkpaarden verenigd in een stoet, de Rosse Buurtenparade. Dat vormt een opwarmer van formaat!